Biraz Kanser Biraz Hayat

Bugün oğlumun dünyaya gelişinin üzerinden tam iki yıl geçmiş. İki yıl derler sadece ama bize çok yıl. Doğum günleri geldikçe ve pastanın üzerindeki mumlar çoğaldıkça hem seviniyorum hem de hüzünleniyorum. Yaşadığı için nefes alabildiği için seviniyorum ilk başta, bu günlere gelebildiği için, kocaman yüreğiyle büyük savaşlar verdiği için. Sonra büyüyor işte, takvimlerden günler aylar geçiyor ama hastalığın süreçleri bitmiyor. Gözlerim doluyor büyüdüğünü izlerken hüzünleniyorum sonra doğduğundan beri tecrübe etmek ve katlanmak zorunda olduğu şeyler için. Gökyüzünün hakimi dedik adına. Çünkü gökyüzü sonsuzluktur, çünkü gökyüzü özgürlüktür, çünkü gökyüzü mavidir, mavi umuttur, çünkü gökyüzü dokunabilecek gibi yakın ama içindekilere erişemeyecek kadar uçsuz bucaksızdır. İstedik ki gökyüzü gibi sonsuz olsun, hakim olacak kadar güçlü olsun. İsminin hakkını verdin ya Rabbimden dileğim ömür boyu güçlü, hep böyle mutlu ve sonsuzluk kadar sağlıklı olman. Gene şükürlerim ikişer kez

Evet evet en sonunda bitti bu ilaç sürecide... Sanki ömrümüzün sonuna kadar bu şekilde devam edecekmiş gibi geliyordu, o kara kanser bulutuyla birlikte ama. Bir adım daha bitirdik bu tedavide. Tamamen bitmeyecek hiçbir zaman biliyorum ama tedavide ilerlemiş olmak rahatlatıyor insanı bir nebzede olsa. Son kez aldık elimize ilacı, şırınga iğnesini… Son kez “annecim ilaç içmen gerekiyor, hadi gel” dedim… Son kez ilacı hazırladık birlikte… Son kez açtı o kuş ağzını bu lanet kanserin tedavisi için… Kapsülü delmek için kullandığımız şırıngalar ve sıkmak için kullandığımız kerpeten Bundan sonra ne olacak bilmiyorum. Protokolde ki tüm bilgiler burada bitiyor. Tuğberk’in portu hala vücudunda duruyor. Sanırım ameliyatla onu çıkaracaklar. Belki kontrolleri 2 aydan 3 aya çıkarırlar, belki de 6 aya çıkar kim bilir.. MR çekimleri 6 ayda bir olur herhalde artık. Artık daha az hastaneye gitmeyi, Tuğberk’i daha az yıpranırken görmeyi ve daha az çaresiz hissetmeyi bekliyorum. İlac