Ve Rouccatane İlacı Biter…
Evet evet en sonunda bitti bu ilaç sürecide...
Sanki ömrümüzün sonuna kadar bu şekilde devam edecekmiş gibi geliyordu, o kara kanser bulutuyla birlikte ama. Bir adım daha bitirdik bu tedavide. Tamamen bitmeyecek hiçbir zaman biliyorum ama tedavide ilerlemiş olmak rahatlatıyor insanı bir nebzede olsa.
Son kez aldık elimize ilacı, şırınga iğnesini…
Son kez “annecim ilaç içmen gerekiyor, hadi gel” dedim…
Son kez ilacı hazırladık birlikte…
Son kez açtı o kuş ağzını bu lanet kanserin tedavisi için…
Bundan sonra ne olacak bilmiyorum. Protokolde ki tüm bilgiler burada bitiyor. Tuğberk’in portu hala vücudunda duruyor. Sanırım ameliyatla onu çıkaracaklar.
Belki kontrolleri 2 aydan 3 aya çıkarırlar, belki de 6 aya çıkar kim bilir..
MR çekimleri 6 ayda bir olur herhalde artık.
Artık daha az hastaneye gitmeyi, Tuğberk’i daha az yıpranırken görmeyi ve daha az çaresiz hissetmeyi bekliyorum.
İlacın son kaşığını verince çok mutlu olacağımı bekliyordum, yani acayip mutlu olurum, havalara uçarım sanıyordum. Mutlu oldum elbet ama daha çok gerginlik çöktü yüreğime, yorgunluk çöktü omuzlarıma…
Bittikçe daha kolay olur sanıyordum… Elbet tedavi alırken ki kadar zor değil ama şimdi tüm o stresin üzerine düşünmek zorunda olduğum çok daha fazla şey var. Bazen zorlanıyorum sanırım yeni hayata yetişmekte…
Bu halimize ve sürecin bu noktasında olmamıza da şükür elbet…
20 ay önce hayalini bile kuramadığımız bir andayız.
Zaten hayat hep zor değil midir? :)
Hayatın hepimize aşabileceğimiz kolaylıkta zorluklar vermesi dileğiyle
Sevgilerimle,
Merve
Sanki ömrümüzün sonuna kadar bu şekilde devam edecekmiş gibi geliyordu, o kara kanser bulutuyla birlikte ama. Bir adım daha bitirdik bu tedavide. Tamamen bitmeyecek hiçbir zaman biliyorum ama tedavide ilerlemiş olmak rahatlatıyor insanı bir nebzede olsa.
Son kez aldık elimize ilacı, şırınga iğnesini…
Son kez “annecim ilaç içmen gerekiyor, hadi gel” dedim…
Son kez ilacı hazırladık birlikte…
Son kez açtı o kuş ağzını bu lanet kanserin tedavisi için…
 |
| Kapsülü delmek için kullandığımız şırıngalar ve sıkmak için kullandığımız kerpeten |
Belki kontrolleri 2 aydan 3 aya çıkarırlar, belki de 6 aya çıkar kim bilir..
MR çekimleri 6 ayda bir olur herhalde artık.
Artık daha az hastaneye gitmeyi, Tuğberk’i daha az yıpranırken görmeyi ve daha az çaresiz hissetmeyi bekliyorum.
İlacın son kaşığını verince çok mutlu olacağımı bekliyordum, yani acayip mutlu olurum, havalara uçarım sanıyordum. Mutlu oldum elbet ama daha çok gerginlik çöktü yüreğime, yorgunluk çöktü omuzlarıma…
Bittikçe daha kolay olur sanıyordum… Elbet tedavi alırken ki kadar zor değil ama şimdi tüm o stresin üzerine düşünmek zorunda olduğum çok daha fazla şey var. Bazen zorlanıyorum sanırım yeni hayata yetişmekte…
Bu halimize ve sürecin bu noktasında olmamıza da şükür elbet…
20 ay önce hayalini bile kuramadığımız bir andayız.
Zaten hayat hep zor değil midir? :)
Hayatın hepimize aşabileceğimiz kolaylıkta zorluklar vermesi dileğiyle
Sevgilerimle,
Merve
Yorumlar
Yorum Gönder