Şubat Kontrolü için Göründü gene Ankara Yolları

Eylül ayından beri kontrollerimiz iki ayda bir, mr kontrolleri isr dört ayda bire çıkmıştı. En son Ekim de mr çektiridğimiz için Şuabt ayı sırasını bekliyordu. Aralık'ta doktor hocamız çağırmıştı zaten. Her ne kadar kontrol aralarının açılmasına sevinsem de sanki daha fazla strese neden olduğunu düşünmeye başladım kendimde.

Klasik olarak gene son bir haftadır geçmeyen baş ağrılarım başladı. Ve stresi yönetememe hali. Benim dışında herkes rahat. Tuğberk'in durumu keyfi çok iyi göründüğü için bir sorun olmadığını düşünüyorlar. Ama işte tamda bu neden den dolayı tetikte beklemekteyim ve evet kontrolleri çok dikkate almak benim görevim. 

Kafamdan çıkmıyor her gün en az bir kere yad ediyorum artık (neyseki günde bire düştü) ya tekrar ederse diye. En çok da albümden eski fotoğraflara denk geldiğimde diyorum. Yerli yabancı görüştüğüm tüm doktorların ilk yıl tekrarlama riski en yüksek, ilk beş yıl ise yüksektir ama bilmelisiniz ki on yıl sonra bile tekrarlayabilir, derken; ben neden tedbiri elden bırakayım ve bu olasılığı yok sayayım. Bir şekilde hayatı normalleştirmeye çalışıyorum ama bu stres hayatımızın bir parçası ve gerçeği artık kabullenmek gerek. Yok sayınca kanser de yok olmuyor maalesef ki...

Şimdi yoşdayız Ankara'ya yaklaştıkça, uyuyan Tuğberke bakıyorum, gözlerim doluyor. Gözlerinin önüne düşen saçlarını okşuyorum onu uyandırmadan. Ah diyorum içimden neler atlattık, Rabbim bir ömür uzak tuttsun seni hastalıklardan diye dua ediyorum. Siz de dua edin olur mu? 

Rehavete kapılmak istememem, kansere karşı güçlü olmak istediğimden. Yoksa yaşadıklarımla başedemem. Zaman zaman içinde olduğum stresi yönetmekte zorluk çeksem de her şey evladım için diyip yeniden başlıyorum nefes almaya. 

Süreci ve sonuçları yazacağım tekrardan.

Yanıma neler aldığımda başka bir yazı konusu olsun. 

Sevgilerimle